Hoe gaat het nu echt met je?

Duimpjes omhoog

Kijk me vrolijk lachen. Duimpjes omhoog, brede lach. Hier alles goed!

Toch…?

Schijn bedriegt. In werkelijkheid stond het huilen me nader dan het lachen. Dit was een paar weken geleden, tijdens de Kastelenroute. Een mooie en lange fietstocht van 200km. De rit stond al maanden gepland. Maar boy, wat ging het beroerd. Ik lach, terwijl de tranen brandden achter mijn ogen.

Op nog geen kwart van de route kon ik het tempo al niet meer bijhouden. Torenhoge hartslag, zware benen. Rillend als een rietje zat ik vervolgens bij de koffiepauze. Ik heb het dan ook niet gehaald en ben uiteindelijk met de trein naar huis gegaan. Met migraine op de koop toe, de ‘beloning’ voor mijn dappere inzet.

Schone schijn

Achteraf is het niet zo gek dat het zo moeizaam ging. Twee dagen ervoor had ik nog ziek boven de wc gehangen. What was I thinking?

Waarom lach ik dan toch zo breed op die foto? Eigenlijk snap ik het zelf ook niet. Schone schijn.
Wat is dat toch? Dan we ons liever groot voordoen, dan toe te moeten geven dat we het niet goed gaat.

Herkenbaar? Dat je stug door blijft gaan. Want… Tja zeg het maar, welke reden draag jij aan?

De afspraak staat al zo lang
Je wilt geen spelbreker zijn
Je bent een slappeling als je afhaakt
Je zit niet te wachten op medelijden
Als je ergens aan begint, moet je het ook afmaken
… etc …

Geen mietje

Het was een pijnlijke les. Eentje die veel mensen zullen herkennen, vooral mantelzorgers. Doorgaan tot je erbij neervalt. Omdat we onszelf voorhouden dat je daar sterker van wordt. Omdat je toch geen mietje bent. Omdat anderen het wél zouden kunnen – denk je – dus waarom jij niet.

Doorzetten is op zich een goede eigenschap. Tenzij… Tenzij je jezelf voor de gek houdt. Als je veel meer op je nek neemt dan je aankunt.

Een mindset die vooral gericht is op de korte termijn. Op die klus die nu voor je staat. Zonder na te gaan wat dit op de lange termijn voor effecten heeft.

Belangrijk

Ik had mezelf echt een groot plezier gedaan door vooraf eerlijk te zijn. Een dag thuis blijven en aansterken. In plaats van nu: Migraine, onder de wol en nog ruim een week futloos met weinig energie.

Met deze post wil ik je aanmoedigen wat meer naar jezelf te luisteren. Hoe gaat het nu echt met je?
Kijk jezelf eens aan in de spiegel. Wat zie je, hoe is het nu echt?

Toegeven dat het niet zo lekker gaat. Het is geen schande. Luister naar je lijf en nog belangrijker: doe er iets aan.

➡ Hoe eerlijk ben jij? Hoe gaat het nu echt met je?