Schuldgevoel
Het schuldgevoel was ondraaglijk. Ze was uit haar slof geschoten en erg boos geworden. Boos op haar moeder.
Ze zorgde nu al geruime tijd voor haar moeder en had er veel voor over. Heel veel.
De zorg was zo groot geworden dat ze haar eigen kinderen nu minder zag en dat haar relatie langzaam op de klippen liep.
Zeker niet fijn, maar in haar ogen een gevolg van de situatie. Zij kon niet anders dan voor haar moeder zorgen. Ze deed het met volle overtuiging en met veel liefde.
Hoe het met haar zelf ging?
De donkere kringen verraadden het antwoord al. Ja, ze was heel moe. Dat moest ze toch wel toegeven. Toch was dat in haar ogen het probleem niet. Wat knaagde was dat ze zo was uitgevallen tegen haar moeder. Met verwijten, alsof haar moeder niet genoeg haar best deed.
Uiteindelijk was de ambulance gekomen. Ze namen haar moeder mee voor verder onderzoek.
Uiteindelijk was de ambulance gekomen. Ze namen haar moeder mee voor verder onderzoek.
“Zie je wel dat het echt niet meer gaat.” Woorden die dwars door haar ziel gingen en waarom ze nu hulp zocht.
Een ander gesprek
Wat uiten we ons soms toch onbeholpen. In plaats van te zeggen wat we echt bedoelen, verbergen we ons achter een masker van groot houden en opgeheven hoofd. En voor je het weet, zit er een verwijt in je stem.
Hoe anders zou het gesprek zijn, als ze beide hun ware emotie hadden geuit. Als moeder en dochter beide hadden gezegd wat ze echt bedoelen?
Liefde
Ik zag namelijk vooral heel veel liefde. Liefde van de dochter voor haar moeder.
“Toe mam, probeer het alsjeblieft nog eens. Ik ben zo bang je kwijt te raken.”
En oneindig veel liefde van de moeder naar het dochter.
“Lieverd, ik hou zoveel van je. Ik wil niet dat jij verdriet hebt en wat vind ik het moeilijk om los te laten. Maar mijn lijf wordt steeds zwakker, het gaat echt niet meer”.
Die kwetsbare kant en die menselijke kant. Moeilijk om te verdragen en een groot cadeau als het lukt.
Want daar – in het midden van die openheid – daar ontmoet je elkaar pas echt.
tussen
wat wordt gezegd
en niet bedoeld,
en
wat wordt bedoeld
en niet gezegd
gaat de meeste liefde verloren.
– Kahlil Gibran –
